سبک علامه طباطبایی در نقد آراء مفسّران

بررسی گونه های مختلف نقد آراء تفسیری دیگر مفسّران، در تفسیر المیزان است. نقدهای المیزان بر آراء دیگر مفسّران در دو دسته قابل بررسی است: 1. نقدهای مربوط به قرآن و سنت و 2. نقدهای مربوط به ابزار و مقدمات تفسیر. در دسته نخست، اشکالاتی چون ناسازگاری با آیات قرآن، ناهمسازی با ظاهر آیات قرآن، بهره جویی از قاعده سیاق، ناسازگاری با آغاز یا فرجام آیه، مخالفت با اسلوب قرآن کریم، مخالفت با اسلوب ادب عربی، مغالطه بودن تفسیر، فرق نگذاشتن بین مفهوم و مصداق، نپذیرفتن سیاق با استفاده از روایات صحیح، اسرائیلی بودن اخبار تفسیری و ضعف سندی و یا نقد درونی روایات همراه با شواهدی از تفسیر المیزان مطرح شده است و در دسته دوم، مواردی چون: بهره جویی از قواعد نحوی، بازیابی معنایی واژگان قرآن، بهره گیری از تاریخ، شناخت مکی و مدنی سوره ها، نقد اصالت حسّ و مطلق انگاشتن یافته های علوم تجربی، مغایرت با ضرورت دینی و عادی، بهره مندی از دانش اصول فقه، مخالفت با اصول عقلایی و یاری جستن از دلایل عقلانی به عنوان نقدهای علامه طباطبایی بر مفسّران مطرح شده و در هر مورد نمونه هایی ارائه شده است.